Crisiskaart en hulpkaart
Een crisiskaart en een hulpkaart geven informatie aan uw omgeving op momenten dat u het zelf niet kunt aangeven vanwege verwardheid of een psychische crisis.
Crisiskaart
Op een crisiskaart staat wat er moet gebeuren als u in een psychische crisis raakt. Op de kaart staat een samenvatting van een uitgebreider crisisplan dat u samen met een onafhankelijke consulent of met uw eigen hulpverlener maakt.
Op de crisiskaart staat bijvoorbeeld:
- Een beschrijving van uw psychische klachten.
- Signalen (bijvoorbeeld bepaald gedrag) die wijzen op een crisis.
- Wat hulpverleners moeten doen in een crisissituatie.
- Welke medicatie u wel of absoluut niet wil.
Status van een crisiskaart
Op de kaart staan uw eigen wensen. De kaart is te zien als een overeenkomst tussen u en betrokkenen zoals de behandelaar, de (wettelijk) vertegenwoordiger, familieleden of bijvoorbeeld een goede vriend.
De betrokken ondertekenen de crisiskaart, waarmee zij aangeven dat ze volgens de afspraken op de kaart zullen handelen. De crisiskaart zelf is niet bindend. Hulpverleners zijn dus niet verplicht om de aanwijzingen op te volgen. Maar zij zullen wel zo veel mogelijk rekening houden met de afspraken die op de crisiskaart staan.
Crisiskaart maken
Veel instellingen voor psychiatrische zorg hebben een standaard crisiskaart beschikbaar. U kunt bij de GGZ-instelling in uw buurt vragen of zij een crisiskaart beschikbaar hebben.
- U vult de kaart in, met hulp van bijvoorbeeld de behandelaar, familieleden en de huisarts.
- Sommige instellingen hebben een speciale consulent die daarbij kan helpen. U kunt dit navragen bij de instelling waar u de crisiskaart ophaalt.
Crisiskaart als onderdeel van behandeling
De crisiskaart kan een onderdeel zijn van de behandeling. Dit staat dan in het behandelplan.
In dat geval moet de behandelaar de afspraken op de crisiskaart volgen. Anders houdt hij of zij zich namelijk niet aan het behandelplan. Afwijken van het behandelplan mag alleen met een goede onderbouwing.
Crisiskaart en opname
- Een gedwongen opname is niet mogelijk op basis van de aanwijzingen in de crisiskaart. Andersom kan een crisiskaart een gedwongen opname niet altijd voorkomen. Een gedwongen opname staat dus eigenlijk los van de crisiskaart.
- U kunt in de crisiskaart zetten dat u opgenomen wilt worden als u in een crisis raakt. Maar zodra u zich tegen die opname verzet, is de crisiskaart onvoldoende om de opname door te zetten. Een wens voor een opname kunt u beter in een zelfbindingsverklaring vastleggen. De rechter zal de zelfbindingsverklaring dan omzetten in een zelfbindingsmachtiging, die een gedwongen opname mogelijk maakt.
- U kunt in de crisiskaart vermelden dat u géén opname wilt. Dit biedt echter geen garantie. Als een zorgmachtiging wordt aangevraagd, kan dat leiden tot een gedwongen opname.
Meer informatie
Stichting Crisiskaart Nederland geeft uitgebreide informatie over de crisiskaart.
Hulpkaart
De Hulpkaart is een persoonlijk kaartje waarin staat hoe anderen het best met u om kunnen gaan als u zelf de regie even kwijt bent. Bijvoorbeeld tips zoals rustig blijven, dingen herhalen of u even met rust laten.
U kunt ook zorggerelateerde informatie geven. Bijvoorbeeld over medicijngebruik. Of heel praktische zaken zoals de zorg over kinderen of huisdieren. Ook staat er een telefoonnummer op van iemand die u vertrouwt en die kan helpen.
Meer informatie vindt u op Hulpkaart.nl.